اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی در کودکان است که یه اختصار ADHD نامیده میشود.
این اختلال پدیده ای نیست که صرفا در سال های اخیر ظهور کرده باشد ،بلکه دارای تاریخچه ایی نسبتا طولنی است.در طول زمان متخصصان غاین اختلال را با نام های میل انفجاری ، بازداری اراده ، و ناتوانی از مهار خلاقی و فزون جنبشی ، اختلال نارسایی توجه و اختلال نارسایی توجه با فزون کنشی یا بدون آن خوانده اند.
در یک تعریف جامع ،این اختلال عبارت است از الگوی پایدار بیش فعالی یا نقص توجه،به طوری که شدت آن بیش لز حد طبیعی یک کودک طی روند رشد باشد.برای تشخیص این اختلال لازم است دست کم برخی از علایم تا قبل از سن هفت سالگی بروز کند .علایم باید حدلقل 6 ماه باقی بماند و علایم این اختلال دست کم در محل ز بین مدرسه ،خانه و... مشاهده شود.
حدود هشت تا 10 درصد کودکان به این اختلال مبتلا می شوند.احتمال تشخیص این اختلال در پسران سه برابر دختران است .دخترهای مبتلا به این اختلال بیشتر از پسران بی توجهی نشان می دهند اما در رابطه با دیگران مشکلات کمتری دارند و همچنین بیشتر از پسران دچار انزوای اجتماعی ،اضطراب و افسردگی می شوند و کمتر از پسران دارای مشکلات رفتاری هستند.
|
.png){kind=small}