تحریک مغز از روی جمجمه یک فناوری با سابقه است و کاربرد مقادیر خفیف جریانات الکتریکی برای تغییر عملکرد مغزی پیشینه ای حدود دویست ساله دارد.  تا کنون مطالعات مختلفی در زمینه اثرات درمان tDCS صورت گرفته که از جمله آنها می توان به بررسی کارکرد آن در درمان میگرن، افسردگی، آلزایمر، پارکینسون، ALS و اختلالات حرکتی اشاره نمود. و همچنین در تحقیقات اعتیاد بوسیله tDCS نیز بررسیهایی در زمینه کنترل ولع مصرف الکل و سیگار صورت گرفته است. به کارگیری این ابزار در کنار ابزار های دیگر نقشه برداری مغزی به صورت ساختاری و عملکردی نظیر EEG، fMRI و PET و مداخله درون مغزی نظیر rTMS و DBS( تحریک عمقی مغز) خواهد توانست افق های جدیدی در درمان اعتیاد و دیگر بیماری های مغزی بگشاید. البته پایین بودن نسبی هزینه های به کارگیری آن  و غیر تهاجمی بودن این نوع درمان نیز مورد توجه است.